ผมเป็นคนคลั่งไคล้ "การเรียนรู้"
ผมชอบ การอ่านหนังสือ
ผมชอบ การฝึกฝนพัฒนา
ผมชอบ การจดบันทึก เรื่องราวที่ได้เรียนรู้ ในแต่ละวัน
เมื่อเจอใครสักคนที่คุยกันถูกคอ...
ผมมักถามเขาว่า มีความสนใจเรื่องอะไร?
แล้วผมจะแนะนำ หนังสือบางเล่มให้เขาอ่าน
มีไม่กี่คนหรอกครับ ที่เขาจะอ่านตามที่ผมแนะนำ
เพราะเขามักตอบผมสั้นๆว่า "ไม่มีเวลา"
ผมก็เลยแนะนำว่า...
"ลองหาเวลาสิ! หาให้เหมือนกับ ตอนหาเศษเหรียญ ที่อาจจะมีหล่นอยู่ ตามซอกตู้ หรือช่องเล็กๆ ในกระเป๋า"
บางที คุณก็ทำเศษเหรียญ หล่นอยู่ตามซอกโต๊ะ
บางที คุณก็เก็บเศษเหรียญ ไว้ตามช่องเล็กๆ ในกระเป๋า
คุณไม่ใส่ใจ เพราะคิดว่ายังไม่จำเป็น ต้องใช้มัน!
"เงิน" ก็เหมือนกับ "เวลา" นั่นล่ะ
จะมากน้อย มันก็มีค่าในตัวมันเอง!
บางทีคุณก็ไม่อยากซื้อของเล็กน้อย ด้วยแบงค์ใหญ่
เพราะไม่อยากได้เงินทอน เป็นเศษสตางค์ให้หนักกระเป๋า
คุณจึงพยายามค้นหาเศษเหรียญ ตามช่องเล็กๆ
แล้วคุณก็หาเจอ!
ทุกกิจกรรมที่คุณทำ ล้วนมีรอยต่อระหว่างช่วงเวลา อยู่มากมาย
คุณสามารถออกกำลังกายเบาๆ หลังตื่นนอน
คุณสามารถดูสื่อวีดีทัศน์ ระหว่างรับประทานอาหาร
คุณสามารถฟังหนังสือเสียง ระหว่างเดินทาง
คุณสามารถเขียนบางเรื่องราว ระหว่างรอประชุม
คุณสามารถทำสิ่งดีๆอย่างสงบ ก่อนเข้านอน
รอยต่อของกิจกรรมหลัก มีห้วงเวลาดีๆอยู่มากมาย
เว้นเสียแต่ คุณเลือกที่จะไม่ใช้มัน
ถ้าเศษเหรียญ เป็นสิ่งไร้ค่า คุณคงไม่เก็บมันไว้
แต่ถ้าเศษเวลา เป็นสิ่งไม่มีค่า คงหมายถึงว่า...
คุณมีเวลามาก จนเกินกว่าจะเอ่ยคำว่า "ไม่มีเวลา"
