ในเช้าวันหนึ่ง ที่ฝนตกพรำ อากาศเย็นสบาย
หลังการแบ่งปันบทความ และเรื่องราวดีๆเสร็จสิ้นลง
บทความบทนั้น ได้กระแสตอบรับสูง อย่างที่ผมไม่เคยได้รับมาก่อน
บทความนั้นเกี่ยวกับ การสร้างทีมที่ยอดเยี่ยม สำหรับผู้นำที่ยอดเยี่ยม
โดยผมเลือกภาพประกอบบทความ เป็นภาพควายการ์ตูนตัวหนึ่ง
ควายตัวนั้นชื่อ "ติดลม" มือหนึ่งถือปิ่นโต ยืนมองดวงอาทิตย์ที่กำลังลับขอบฟ้า
เปรียบดั่งเส้นทางบนวิถีของผู้นำนั้น ช่างยาวไกล ไม่สิ้นสุด
อุปมาเหมือนกับเส้นขอบฟ้า ที่ไม่มีวันเดินทางไปถึง
แต่ผู้นำก็ยังเดินต่อไป ด้วยความมุ่งมั่น ในทิศทางที่ตนได้เลือกแล้ว
ผมขอให้คนใกล้ตัวผม ช่วยอ่านบทความนี้ ขอให้เขาช่วยวิจารณ์
และผมถามเขาว่า มีความคิดเห็นอย่างไร?
ความคิดของเขา แตกต่างกับผมอย่างสิ้นเชิง เพราะเขามองว่า
ผู้นำที่คิดว่าตัวเองเก่ง จนไม่สนใจลูกน้อง ก็เหมือนควายโง่ตัวหนึ่ง
ที่ยืนมองตะวันลับขอบฟ้า อย่างโดดเดี่ยว ไร้ใครจะมาสนใจ
ภาพเดียวกัน แต่มุมมองต่างกันได้มากจริงๆ
คนหนึ่งมองเส้นขอบฟ้าที่อยู่แสนไกล
อีกคนหนึ่ง มองควายโง่ ที่ยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยว
ผมได้รับบทเรียนจากชายคนนั้น...
ทุกชีวิต ล้วนมีเหตุผลในการกระทำบางอย่าง
แต่ถ้าเหตุผลของเขา ขัดกับคุณ มันง่ายที่คุณจะบอกว่าเขาผิด
ทั้งที่จริง เขาอาจจะถูก เหมือนที่คุณถูกก็ได้
เส้นทางจากกรุงเทพ ไปเชียงใหม่ ยังไปได้ตั้งหลายทาง
คุณอาจรู้สึกคุ้มค่า กับการได้นั่งเครื่องบิน ที่ประหยัดเวลา
แต่เพื่อนของคุณ อาจมีความสุข กับการชื่นชมทิวทัศน์ระหว่างทางมากกว่า
ให้เกียรติกับทุกความคิด ให้ความเคารพต่อทุกคน
เสมือนหนึ่งที่คุณเอง ก็อยากได้รับจากพวกเขา
การเปิดใจกว้าง และรับรู้เรื่องราวในต่างมุมมอง
คุณอาจพบว่ามีเรื่องราวอัศจรรย์อีกมากมาย ให้คุณได้เรียนรู้
ขอให้มีความสุขกับการได้คิดดี ทำดี ได้สัมผัสประสบการณ์ที่ดี
